Pasta stomijna, pasta uszczelniająca, pasta uszczelniająco-gojąca – te nazwy określają produkt, który ma doszczelniać sprzęt stomijny, zabezpieczając przy tym skórę wokół stomii przed działaniem treści jelitowej lub moczu. Obecnie mamy dużą różnorodność na rynku w ich wyborze. Mianowicie są tradycyjne pasty z domieszką alkoholu w składzie, pasty bezalkoholowe, pasty w paskach, no i pierścienie uszczelniające.

Moje doświadczenie z tym akcesorium pielęgnacyjnym, grupuje je następująco:

• pasty z domieszką alkoholu – uważam za najlepiej sprawdzające się w uszczelnianiu stomii. Ta, może groźnie brzmiąca informacja, że z alkoholem, niech nikogo nie zwiedzie. Bowiem przy zdrowej skórze ani przez chwilę nie jest to odczuwalne. Jeśli ciągłość naskórka jest przerwana, to przez chwilę potrafią szczypać, dopóki alkohol nie wyparuje. Ale za to świetnie uszczelnia. Jedynie przy ileostomii treść jelitowa ją wypłukuje i przy wymianie worków (w przypadku sprzętu dwuczęściowego)) należy ją uzupełnić. Przy urostomii pastę tę należy stosować w bardzo niewielkiej ilości i bardzo precyzyjnie, bo mocz działa na nią w sposób powodujący rozciąganie, rozpływanie, a to z kolei nie jest korzystne dla żywotności sprzętu na skórze.
• pasty bezalkoholowe – w mojej pracy nie sprawdziły się. Bowiem jedną z nich trudno zaaplikować wokół stomii, bo najlepiej owija się wokół korka z którego wychodzi, a inna rozpływa się wręcz pod przylepcem i ułatwia odklejanie się go.
• pasta w paskach – kiedy weszła na rynek, nie umiałam sobie z nią poradzić, wydawała mi się twarda, trudna w formowaniu. Postanowiłam w pewnym momencie o niej zapomnieć. I udało się. Ale po jakimś czasie okazała się znakomitym materiałem do powiększania uwypuklenia w convex`ach, do uszczelniania płytek przy ileostomii (bo kiedy się przyklei do skóry, to treść jej nie wypłucze) oraz przy urostomii, bo mocz również jej nie rozpuszcza, nie rozciąga i nie powoduje jej przemieszczania.
• pierścienie uszczelniające – są świetną alternatywą dla pasty uszczelniającej. Należy je rozciągnąć do wielkości nieznacznie większej niż sama stomia, bo pierścienie hydrokoloidowe „pęcznieją”/powiększają swoją objętość pod wpływem wilgoci ze stomii. Nie pozwalają się też wypłukiwać przez treść jelitową, czyli nie trzeba niczego uzupełniać przy zmianie worków. Nie mają też alkoholu w składzie. Oczywiście dostępne mamy na rynku pierścienie różnych producentów, spośród których jedne trzymają się nawet na wilgotnej powierzchni, dla innych powierzchnia przylepna skóry musi być absolutnie sucha i zdrowa. Mają one też różną grubość/wysokość – 2 czy nawet 4 mm. Są też pierścienie silikonowe. One są świetnie uszczelniające, ale skóra musi być idealnie sucha i zdrowa, ponieważ one nie leczą, tylko uszczelniają. I do wilgotnej skóry się nie przykleją.

Jak zatem nakładać, aplikować tę pastę, by spełniała nasze oczekiwania? Ano, jest kilka sposobów.

Moim ulubionym, z którego najczęściej korzystam, jest nakładanie pasty na skórę wokół stomii. W moim odczuciu kiedy pastę nakładam wokół stomii, jest ona w tym miejscu, w którym chcę ją mieć, widzieć, znajdować. Nakładam ją prosto z tuby. Tubkę biorę w całą dłoń i wyciskając, rozprowadzam bardzo blisko jelita, można prawie uznać, że na jelicie, jednocześnie rozpłaszczam wyciśnięty z tubki „wałek” pasty.

Można też nakładać pastę na odsłoniętą z folii zabezpieczającej przylepiec worka lub płytki, na brzeg wcześniej dociętego otworu. Bardzo ważną informacją tu jest, że na brzeg, trochę nawet jakby nawet poza ten brzeg. Bo inaczej, kiedy przykleimy do skóry, pomasujemy przylepiec, to pasta rozpłynie się raczej w kierunku dalszym od stomii i wtedy nie uszczelnia, a wręcz przeciwnie i robi się sytuacja jak na zdjęciu poniżej.

Pasta rozpłynęła się w stronę dalszą od stomii, poniżej, treść jelitowa wypełniła tę szczelinę, zaburzając szczelność.